Opis
Były właściciel zrzekł się opieki nad tą piękną sunią i tak Tekila trafiła do schroniska. To przykre doświadczenie było początkiem nowej, szorstkiej rzeczywistości, ale nie zmieniło nastawienia Tekili do ludzi. Każdy jest przez nią radośnie witany, mile widziane są głaszczące dłonie czy zapięcie na smycz i podreptanie na spacer. Tekila grzecznie chodzi na smyczy, jedynym wyjątkiem jest moment, kiedy wychodzi z boksu. Spieszy się wtedy bardzo, aby odejść dalej i załatwić potrzeby fizjologiczne – widać, że żyła w domu i ma nawyk załatwiania się na zewnątrz.
Na spacerze nie ma czegoś, co wyprowadziłoby ją z równowagi: cieszy się bardzo z każdego kroku, zapachu czy posmyrania za uchem i przechadza się dostojnie z szerokim uśmiechem na jeszcze szerszym pyszczku. Dotąd nie miała bezpośredniego kontaktu z psami, jednak te spotykane na spacerach mija obojętnie, nie szarpiąc się nawet do tych hałaśliwych. Na terenie schroniska lekko się ekscytuje szczekaniem i ogólnym napięciem, ale widać to jedynie po zmarszczonym czole i postawionych uszach – nie zdarzyło się jej rzucić na mijanego psa czy go obszczekiwać. Jej nastawienie do innych czworonogów dobrze rokuje na przyszłość – być może, po zapoznaniu się z rezydentem dałaby radę zamieszkać z innym psem.
Tekila nie potrzebuje wybitnie długich spacerów, aczkolwiek dobrze odnajduje się na wybiegu, gdzie szaleje z dużą piłką. Potrafi ją pięknie oddać i usiąść, czekając na kolejny rzut. Chętnie wybierze się na godzinną wyprawę, jednak po niej raczej zapadnie na dłuższą drzemkę niż zje połowę domu;). Jest typem niewymuszającym uwagi na opiekunie, ale bardzo potrzebującym jego obecności i wspólnych aktywności. Nie znamy jej stosunku do kotów i dzieci.
Przed adopcją zalecamy kontakt z weterynarzami, ponieważ sunia kiepsko widzi na oko przykryte bielmem. Szczegóły odnośnie przyjmowanych leków można uzyskać w schroniskowym szpitalu. Fakt niedoskonałego widzenia nie przeszkadza Tekili w codziennym życiu.
Kontakt do wolontariuszki: 787 863 969
